PROF. E.M. FRIES (1794-1878)
grafietschets
15/21 cm
"Ha, dag meneer Fries, blij dat u er bent. Kom erin en trek uw jas maar uit, ik zal hem voor u aan de kapstok hangen." "En ga gerust binnen, hoor. De yucca waarover ik het tijdens m'n telefoontje met u had staat net achter de deur."
Hij stapt er een beetje onwennig op af, buigt zich voorover om beter poolshoogte te kunnen nemen en staart vervolgens tureluurs naar de "kattefrak" die uit de potgrond van mijn yucca groeit.
Zoiets had hij voorwaar nog nooit gezien. "Wel potjandorie, een schimmel die kattenhaar imiteert, waar gaan we dat schrijven?" "In een blogje misschien...?" opper ik. "Heb je al enig idee wat je hiermee gaat aanvangen?" vraagt hij. " 't Is maar dat ge zoiets niet binnenshuis moogt laten tieren, hé." "Eén kat in je kot is al meer dan genoeg zeker, vind je ook niet?" "O jawel, meneer Fries."
"Zeg maar Elias." "O, jawel meneer eh... Elias."
"In jouw plaats zou ik de yucca verplanten, ik weet wel, het is er niet meteen het juiste moment voor, maar toch. Wie weet hoe dit specimen verder evolueert. Met wat geluk wordt het slechts een "kattenstaart", maar zeker weet je dat nooit. Stel, dat er een tijger groeit onder dat vel...". Ik staar hem met ongeloof aan. Deze prof zwamt, of hij is een grapjas!
"Neem er een staaltje van in een schaaltje en kieper de rest samen met de potgrond maar ergens in je tuin, zou ik zeggen. We zullen dit unicum samen eens goed gaan bestuderen en meteen ook voorzien van een originele naam. Vervolgens kunnen we onze bevindingen doorsturen naar het Centraalbureau voor Schimmelcultures of het Westerdijk Instituut. Wat denk je? En maak er misschien een fotootje van." Zo gezegd zo gedaan. Hij weet van aanpakken, die Elias Fries, dat moet ik hem nageven.
Maar als puntje bij paaltje komt, ik ook. Dus toen de yucca verpot en wel, weer op zijn plaats stond, het staaltje en de foto waren genomen, verzocht ik de professor plaats te nemen in mijn modellenfauteuil om van hem een portretje te kunnen maken, want ik vond 'm wel vertederend met z'n paddenstoelenmutsje op. "Ha, goed idee" zei hij "zó laat ik hier meteen mijn sporen na." En onder het tekenen bedachten we samen de volgende naam voor mijn fungus:
"NEL'S KATTEBELLETJES OP EEN STOKJE"
Die kattebelletjes zullen me er hopelijk aan herinneren dat ik voortaan de potgrond van mijn yucca voor alle zekerheid met neteldoek afscherm zodat Nel er nooit nog haar ontlasting in kan deponeren, want die bleek dus de aanstichter van deze schimmelcultuur te zijn ...Op de één of andere manier is het haar immers onlangs gelukt dit ongemerkt tóch te doen. Niet erg kies van mijn lievelingsmodel, vindt u ook niet?
NEL'S KATTEBELLETJES OP EEN STOKJE
