Lieflijk Anloo

MAGNUSKERKJE  te ANLOO

in mijn schetsboek

29,7/21 cm

Kanttekening

Toen ik mijn tekening bijna klaar had, was het dorpsschooltje uit  en werd het zicht me benomen door een wagen die zich tussen mij en de kerk parkeerde. Schoolkinderen en ouders liepen af en aan en opeens bleek de picknicktafel waaraan ik  zat te tekenen en die me voorheen een rustige plek toescheen te midden van het pleintje, voor één van de schooljongens een onweerstaanbare uitdaging om beklommen te worden op zoek naar aandacht. Toen de bengel van mijn kant niet de verhoopte schrikreactie kreeg en er verder ook niemand anders op zijn sportieve inspanning reageerde, herpakte hij zich en keek belangstellend naar mijn tekening om vast te stellen dat het "goed" was... Geen dooie boel, daar in Anloo maar een hechte levendige gemeenschap met voldoende gespreksstof ook zonder pottenkijkers als mezelf, wanneer ik me het gekwebbel er weer voor de geest haal.  Toen alle kinderen opgepikt of naar huis vertrokken waren, keerde deels de rust toch weer en kon ik nog even nagenieten van de omgeving en de vogeltjes die er hun hoogste lenteliedje floten, maar het tekenen mocht ik vergeten; de geparkeerde wagen bleef staan waar hij stond...

Wat op dit rurale dorpspleintje, dat ooit als "brink" en later als kerkhof heeft dienst gedaan, vooral mijn aandacht trok, waren de enorme bomen die rondom stonden waaronder ook twee imposante geknotte exemplaren vóór het kerkje. Zij beklemtoonden met hun knoestige silhouetten het feeërieke beeld van het geheel. Ik ben op zoek gegaan om te achterhalen over welke soort het ging maar kon dit op het web jammer genoeg nergens achterhalen. Wanneer mijn boomkennis me echter niet in de steek laat gok ik erop dat het lindebomen waren, hoewel in deze tijd van het jaar determinatie niet zo eenvoudig is, als wanneer er blaadjes aan de twijgen staan...